MindX3 Gujarati

પરિચય: જય ભીમ એક તામિલ-language સામાજિક ન્યાય-કેન્દ્રિત ફિલ્મ છે, જે 2021માં રિલીઝ થઈ હતી. આ ફિલ્મ હકીકત પર આધારિત છે અને એક Scheduled Tribe (અનુસૂચિત જનજાતિ) સમુદાયના લોકોને મળતા અન્યાય અને તેમની ન્યાય માટેની લડત પર પ્રકાશ પાડે છે. સ્ટોરીલાઇન: ફિલ્મની કથા ચંદ્રુ (સૂર્યા) નામના વકીલના આસપાસ ઘૂમે છે, જે એક ગરીબ આદીવાસી પરિવાર માટે ન્યાય મેળવવાની લડત આપે છે. રાજક્કાનું પતિ સેનથલ ખોટા આરોપોમાં ફસાઈ જાય છે અને પોલીસ કસ્ટડીમાં ગુમ થઈ જાય છે. તેની પત્ની, સેનગેની (લિજોમોલ જોસ), ચંદ્રુની મદદ લે છે. આ લડત દરમિયાન, અસલ જીવન ઘટનાઓનું પ્રતિબિંબ જોવા મળે છે, જે પ્રેક્ષકોને હચમચાવી મૂકે છે. અભિનય અને દિગ્દર્શન: સૂર્યા વકીલના પાત્રમાં અસાધારણ અભિનય કરે છે, જેની હાજરી સ્ક્રીન પર ઉંડો પ્રભાવ છોડી જાય છે. લિજોમોલ જોસે પણ તેમના પાત્રમાં જીવ મૂક્યો છે, જે દર્શકોને ભાવુક બનાવી દે છે. T. J. Gnanavel નું દિગ્દર્શન અત્યંત અસરકારક છે અને તેમણે સમાજના કડવા સત્યને ફિલ્મમાં દ્રષ્ટિગોચર કરાવ્યું છે. ફિલ્મની વિશેષતાઓ: ✔ સામાજિક સંદેશ: આ ફિલ્મ સમાજમાં થતા અન્યાય સામે અવાજ ઉઠાવવાનું પ્રેરણા આપ...

શું તમે પણ પીધી છે ૧ રૂપિયા વાળી પેપ્સી? જાણો આ ચોંકાવનારી હકીકત! આપણે દરેક જણાએ બાળપણમાં કે ક્યારેક ને ક્યારેક પેલી ૧ રૂપિયા વાળી રંગબેરંગી પેપ્સી (આઈસ કેન્ડી) તો ચાખી જ હશે. ગરમીમાં ઠંડક મેળવવાનો એ સસ્તો અને સરળ રસ્તો લાગતો હતો. એ લાંબી પ્લાસ્ટિકની કોથળીમાં ભરેલો મીઠો, બરફ જેવો રસ આપણને ખૂબ ભાવતો. પણ શું તમે ક્યારેય વિચાર્યું છે કે આ પેપ્સી બને છે કેવી રીતે? હમણાં જ મને એક એવી વાત જાણવા મળી જેણે મને ખરેખર ચોંકાવી દીધો. મેં જોયુ જાણ્યું કેટલીક જગ્યાએ આ સ્થાનિક પેપ્સી બનાવવા માટે એક વિચિત્ર રીત અપનાવવામાં આવે છે. થયું એવું કે જે આપણે દુકાનોમાં સોડા (કોલ્ડ ડ્રિંક્સ) પીએ છીએ, તેની પણ એક એક્સપાયરી ડેટ (વાપરવાની છેલ્લી તારીખ) હોય છે. જ્યારે આ સોડા એક્સપાયર થઈ જાય, એટલે કે વાપરવા લાયક ન રહે, ત્યારે તેને ફેંકી દેવાને બદલે, કેટલાક લોકો આ એક્સપાયર થયેલી સોડાને ભેગી કરીને તેમાંથી પેપ્સી બનાવે છે! આ જાણીને મને તો થયું કે હવે ક્યારેય આવી પેપ્સી ન ખાવી. વિચારો, જે પીણું પોતાની ગુણવત્તા ગુમાવી ચૂક્યું છે, જે કદાચ સ્વાસ્થ્ય માટે હાનિકારક બની ગયું છે, તેનો ઉપયોગ કરીને બનાવેલી વસ્તુ આપણે ખ...

શ્રી કૃષ્ણએ તેમના પુણ્ય અને દિવ્ય શક્તિથી મૃત્યુ પામતા પરિક્ષિતને માતાના ગર્ભમાં બચાવી લીધા હતા. 🚼✨ આ એક આશ્ચર્યજનક ઘટના છે, જે ભગવાન કૃષ્ણના દૈવી સ્વરૂપને પ્રગટ કરે છે. પરંતુ જ્યારે શ્રી રામના સમયની વાત આવે, ત્યારે એક પ્રશ્ન મનમાં ઉપજે: જ્યારે લક્ષ્મણને મેઘનાદના શક્તિબાણ લાગ્યું, ત્યારે શ્રી રામે કૃષ્ણની જેમ પોતાનો પુણ્ય પ્રતાપ બતાવીને તેમને શા માટે બચાવ્યા નહીં? 🤔 🔎 જવાબ શોધવાની મથામણ આ પ્રશ્નનું સમાધાન શોધતા, મને સમજાયું કે શ્રી કૃષ્ણ 16 કલાના સંપૂર્ણ ઈશ્વર અવતાર હતા , જ્યારે શ્રી રામ 12 કલાના નર અવતાર હતા અને મર્યાદા પુરુષોત્તમ તરીકે પ્રગટ થયા હતા . શ્રી રામે તેમના જીવન દ્વારા જગતને મહત્વપૂર્ણ સંદેશ આપ્યો કે  અં ધશ્રદ્ધા  (અંધવિશ્વાસ) પર નહિ, પરંતુ વિજ્ઞાન અને પરિશ્રમ પર વિશ્વાસ રાખવો જોઈએ . 🏥💊 📖 રામચરિત્રમાંથી શીખવા જેવી બાબતો 🌿 મંત્ર, જાદુ અથવા ચમત્કાર પર ન રહેવું: શ્રી રામે લક્ષ્મણને ઉગાડવા માટે હનુમાનજીને વૈદ્ય સુશેનને બોલાવવા અને સંજીવની બુટી લાવવા મોકલ્યા . 🌿 વિજ્ઞાન અને દવાની મહત્વતા: એ સંકેત છે કે જીવનમાં રોગો અને દુઃખોથી મુક્તિ મેળવવા...

🌶️ બાળપણનો મસાલો અને મિત્રો સાથેની યાદગાર મજા 🤩 અમે ત્રણ મિત્રો, જ્યારે ભેગા થતા, ત્યારે મજાની યાદગાર પળો પસાર કરતા. 🍽️ ભૂખ લાગે ત્યારે સાદી રોટલી અને શાક હોવા છતાં, અમે ખાસ "મસાલો" (મરચાની ચટણી) બનાવતા, જે મારો જ બનાવવાનો કારમો હતો! 😆 🔥 ઓહો! એ તીખો મસાલો ખાવાની મજા તો કંઈક અલગ જ હતી! 😋 ક્યારેક અમે તેમાં કાચી ડુંગળી પણ કાપીને નાખતા, અને રોટલા સાથે ખાવાનો સ્વાદ તો બહું જબરદસ્ત લાગતો! 🧅🌶️ 🏍️ ક્યારેક હું બાઈક ચલાવી, અમારા ગામની પાસે આવેલા સિટીમાં લઈ જતો. અને ત્યાં પાણીપુરી માટે અમારી ફેવરિટ શરત? "સૌથી તીખી બનાવજો!" 🔥🥵🤣 એમ કહીને પાણીપુરી બનાવડાવતા અને એ તીખાશની મજા તો કહેવી શું! 🎥 ક્યારેક પિક્ચરની CD લેતા અને સાથે પાવભાજી પણ ખાતા, પણ તેમાં પણ "એક્સટ્રા તીખી ચટણી" જોઈએ જ! ક્યારેક તીખા લાલ બટેકા 🌶️🍛 એ તીખો ખાવાનો શોખ કંઈક જુદો જ હતો! હવે બધા મોટા થઈ ગયા, નોકરી અને વ્યવસાયમાં વ્યસ્ત થઇ ગયા, અને જુદા જુદા શહેરોમાં વસવાટ કરીએ છીએ. 🏙️📞 પણ આજે પણ સંપર્કમાં છીએ, વારંવાર વાત કરીએ અને જ્યારે પણ ભેગા થાઈએ, જુની યાદોને જીવીને ફરી એ જ મજ...

પરિચય જીવનમાં ઘણીવાર આપણે એવું અનુભવીએ કે બધું આપણા હાથમાં છે, અને આપણે જ દરેક વસ્તુના કર્તા છીએ. પણ જો થોડું ઊંડા જઈને વિચારીએ, તો સમજાય કે આ વિશ્વમાં બધું સ્વાભાવિક રીતે થતું રહે છે. જ્યારે આપણે કર્તાપણાની ભાવના છોડીએ અને માત્ર સાક્ષી બનીએ, ત્યારે હકીકતમાં શાંતિ અને મુક્તિ અનુભવી શકાય. કર્તાપણાની ભ્રમણા: એક માનસિક બંધન અમે સમજીએ છીએ કે "હું આ કરું છું," "મારા કારણે આ બન્યું," પણ હકીકતે, આપણા વિચારો, પરિસ્થિતિઓ અને કાર્યો ઘણીવાર માત્ર સંજોગોનો એક ભાગ હોય છે. જ્યારે એક કવિ એક સુંદર કવિતા રચે, ત્યારે તે શા માટે સર્જાય છે? જ્યારે એક કલાકાર એક અદભૂત ચિત્ર દોરે, તો તે કયાંથી આવે છે? આ બધું અંતર્મનથી જન્મે છે, અને ક્યારેક તો સર્જક પોતે પણ જાણતો નથી કે એ કેવી રીતે શક્ય બન્યું! પરિસ્થિતિઓના સાક્ષી બનવું: મુક્તિનો માર્ગ જ્યારે આપણે જીવનની ઘટનાઓના માત્ર સાક્ષી બની જઈએ, ત્યારે શાંતિ અને સ્વતંત્રતાનો અનુભવ થાય છે. આપણું અહંકાર (Ego) ઓગળી જાય છે. આપણે જજમેન્ટ (Judgment) કરવાનું બંધ કરીએ છીએ. નકારાત્મક ભાવનાઓ, જેમ કે ક્રોધ, દુઃખ, અહંકાર, ઓટોમેટિક ઓગળી જાય છે. એમ માનો કે જો ક્રોધ...

શું તમે સમુદ્રની રહસ્યમય દુનિયામાં 🌊 ખોવાઈ જવા માંગો છો? તો અમદાવાદની સાઇન્સ સિટી 🏛️ તમારું સ્વાગત કરવા માટે તૈયાર છે! ભારતમાં સૌથી મોટી એક્વાટિક ગેલેરી અહીં સ્થિત છે, જ્યાં તમે ફક્ત ભારતીય જ નહીં, પરંતુ સમગ્ર વિશ્વની અદ્ભુત માછલીઓને નજીકથી જોઈ શકશો. 🎏 --- 🐠 એક્વાટિક ગેલેરી – સમુદ્રની અનોખી સફર 🌍 આ એક્વાટિક ગેલેરી તમને અંડરવોટર ટનલ 🚇 ના અનુભવ સાથે એક નવી અને અજાણી દુનિયામાં લઈ જશે. અહીં તમે અમેરિકા, એશિયા, આફ્રિકા અને યુરોપ ના ખંડોમાંથી આવેલ વિવિધ રંગબેરંગી માછલીઓ 🎨 જોઈ શકશો. ✅ પારદર્શક કાચ 🪟 વાળી ટનલમાંથી પસાર થતી માછલીઓ એકદમ સ્પષ્ટ જોવા મળે. ✅ દરરોજ સફાઈ 🧼 કરવામાં આવે છે, જેથી પાણી અને માછલીઓ સંપૂર્ણ રીતે સ્વચ્છ રહે. ✅ સંકલિત માછલીઓ 🌎 – વિવિધ દેશોની દુર્લભ અને નભમુંજ પ્રજાતિઓ જોવા મળે. --- 🕰️ ટાઇમિંગ અને ટિકિટની માહિતી 🎫 ⏰ ટાઇમ: સવાર 10:00 AM થી રાત્રે 8:00 PM ❌ સોમવાર: બંધ 💰 એન્ટ્રી ફી: 🎟️ સાયન્સ સિટી: ₹50 🐟 એક્વાટિક ગેલેરી: ₹200 --- 🔥 મારો અદ્ભુત અનુભવ ✨ 💡 હું મારા દોસ્તો સાથે અહીં ગયો હતો અને એ એક રોમાંચક અનુભવ રહ્યો. 🐡 પાણીની અંદર ચાલતા હોવાની સહજ અન...

પરિચય મલયાલમ ફિલ્મ ઈન્ડસ્ટ્રી હંમેશાં સારાં લેખન અને પ્રાકૃતિક અભિનય માટે જાણીતી રહી છે. "પ્રેમલું" એ એવી જ એક ફિલ્મ છે, જે દરશોકોને ફરીથી પ્રેમમાં પડવા મજબૂર કરે! ફિલ્મમાં સચીન અને રીનુ ની એક સરળ, પણ હૃદયસ્પર્શી પ્રેમકથા છે, જે હાસ્ય, નાજુક લાગણીઓ અને અણધારી પળોથી ભરપૂર છે. કહાણી – એક અનોખી પ્રેમ સફર સચીન એક સામાન્ય યુવક છે, જે કેરિયર અને સપનાઓ માટે હૈદરાબાદ જાય છે. તેની સાથે છે તેનો બાળમિત્ર અમલ ડેવિસ, જે હંમેશાં સાથે રહે છે. સચીનનું જીવન હળવું અને બેફામ લાગે છે – કોઈ મોટું ધ્યેય નહીં, ફક્ત હળવી મજા અને રોજિંદું જીવન. પણ પછી એક એવી વ્યક્તિ મળી જાય છે જે તેની દુનિયા બદલી નાખે છે – રીનુ! રીનુ એકદમ વિપરીત વ્યક્તિ છે – ઉર્જાવાન, આત્મવિશ્વાસી અને મનમોજી! જ્યારે સચીન અને રીનુની મુલાકાત થાય છે, ત્યારે સચીન આ સંબંધને ગંભીરતાથી લેતો નથી. પણ ધીમે-ધીમે રીનુની હાજરી તેના જીવનને એક નવી દિશા આપે છે. સચીન રીનુ માટે પોતાને બદલવાનો પ્રયાસ કરે છે, પણ શું રીનુ આ સંબંધને એક મજાક માનતી હતી કે એનું પણ દિલ ક્યાંક બળતું હતું? શું સચીન અને રીનુ એકબીજાને સાચા પ્રેમથી સ્વીકારી શકશે? આ જ છ...

પરિચય આપણા જીવનની સૌથી ઊંડી અને મૂલભૂત સિદ્ધિ એ છે કે સત્ય પ્રત્યે સંપૂર્ણ નિષ્ઠા હોય. જ્યારે વિચાર, વાણી અને વર્તન એકસમાન બની જાય, ત્યારે જ જીવન સ્પટિકની માફક શુદ્ધ અને નિર્મળ બની શકે. ➡ સત્ય માત્ર વચનોમાં નહીં, પણ જીવનમાં ઉતારવું જરૂરી છે. ➡ જ્યારે મન, બુદ્ધિ અને હૃદય એક તત્વ સાથે જોડાય, ત્યારે જ શાંતિ અને એકાગ્રતા જન્મે. સત્ય અને અંતરવિરોધ: જીવનમાં સમાનતા કેમ જરૂરી છે? 1️⃣ જો હૃદયમાં પ્રેમ હોય અને વાણી કઠોર હોય, તો શું થાય? ➡ જીવન સંઘર્ષમય બની જાય છે. સત્યની સાથે પ્રેમ અને કરુણા હોય, ત્યારે જ શાંતિ પ્રાપ્ત થાય. 2️⃣ જો મન ઉદાર હોય અને વ્યવહાર સંકોચયુક્ત હોય, તો શું થાય? ➡ સાચા સાધક બની શકતા નથી. આધ્યાત્મિક વિકાસ માટે વિચાર અને કર્મ વચ્ચે એકતા હોવી જરૂરી છે. ➡ આમ, જો કથન અને કરણ (વચન અને વર્તન) એકબીજા સાથે વિસંગત હોય, તો માણસ પોતાનું જ સાક્ષી બની શકતો નથી. શ્રદ્ધા અને સત્યની સમૃદ્ધિ ✔ શ્રદ્ધાનું સાચું અર્થ એ છે કે અંતરવિરોધ ન રહે. ✔ જો વિચારો શુદ્ધ હોય, વાણી નિર્મળ હોય, અને કર્મ સત્ય સાથે જોડાયેલા હોય, તો જીવન સરળ અને શાંતિમય બની જાય. ➡ "જે વિચારો, તે જ બોલો; જે બોલો, તે જ આચરો....

કહેવાય છે કે જિંદગીનો રંગ બે વ્હાલસોયા જણ માટે એકસરખો નથી હોતો. એવી જ બે બહેનો – કિર્તિ અને સૈલી – એમના નાનપણથી જ એકબીજાથી એકદમ વિપરીત સ્વભાવની હતી. એમના માતા-પિતા નાનપણમાં જ એક અકસ્માતમાં મૃત્યુ પામ્યા હોવાથી બંને બહેનોને એમની મોસીએ ઉછેરી મોટી કરી. કિર્તિ – એક શાંત, સંસ્કારી અને સંયમવતી છોકરી, જે હંમેશા કટ્ટર શિષ્ટાચાર અને પારિવારિક મૂલ્યોમાં વિશ્વાસ રાખતી. સૈલી – બેફામ, બેઝૂબાન અને ખુદના નિયમો પર જીવતી એક બિન્દાસ છોકરી, જેની લાઇફમાં બાઉન્ડરી નામની કોઇ વસ્તુ ન હતી. પ્રેમ અને રમતગમત સૈલીનું રિલેશન એક મોટા બિઝનેસમેને – ધ્રુવ – સાથે હતું. ધ્રુવ, એક સફળ ઉદ્યોગપતિ હતો, પણ સાથે જ અત્યંત ક્રોધી સ્વભાવનો માણસ પણ હતો. જો કે, સૈલીની મોજશોખી અને સ્વચ્છંદ જીવનશૈલી તેના માટે ઘણીવાર મુશ્કેલ પણ બનતી. એક દિવસ ધ્રુવના ઘેર એક હાઇ-પ્રોફાઇલ પાર્ટી હતી, જ્યાં કિર્તિ સાદગીભર્યા પારંપરિક કપડામાં હાજર હતી, જયારે સૈલી લઘુવસ્ત્રોમાં અને ખૂબ જ ઊટપટાંગ વર્તન કરતી જોવા મળી. ધ્રુવ પાસે મોટા ઉદ્યોગપતિઓની હાજરીમાં સૈલીનું આ વર્તન અસહ્ય બની ગયું. તે ખૂબ દારૂ પીધેલી અને ધ્રુવ સાથે જબરદસ્તી ડાન્સ કરતી હતી. ...

તમારા જીવનમાં કઈ કઈ બાબતો છે, જે માટે તમે "THANK YOU" કહો છો? સવારે આંખ ઉઘડતાં જ, કે હજુ જીવતા જ છીએ – Thank You! ફ્રેશ ચા/કોફી મળી ગઈ – Thank You! મોબાઈલનું નેટ વર્ક ચાલે છે – Thank You! મમ્મી-પપ્પા, પાર્ટનર, દોસ્તો છે – Thank You! જમવાનું ગરમ-ગરમ મળી ગયું – Thank You! સાંજે બેડ પર સૂઈ શકીએ – Arre bhai! Double Thank You! કૃતજ્ઞતા Vs ફરિયાદ: કોણ જીતશે? ❌ ફરિયાદ: "યાર! મારે મોટી ગાડી હોત તો!" ✅કૃતજ્ઞતા: "હાલ જે ગાડી છે એ મારા સપનાને પાંખ આપે છે!" ❌ ફરિયાદ: "હમ્મ! ફોન નવો લેવો છે!" ✅ કૃતજ્ઞતા: "હા ભાઈ! હાલ પણ Instagram & WhatsApp સરસ ચલાવે છે!" ❌ ફરિયાદ: "મારે તકલીફો છે!" ✅ કૃતજ્ઞતા: "આપેલા પ્રસંગો મને મજબૂત બનાવે છે!" Gratitude હળવું કઈ રીતે બનાવે? ➡️ દરેક દિવસે 3 નાની-નાની બાબતો માટે આભાર માનો! (Ex: આજનું આકાશ ગજબ છે, મમ્મીનો ભોજન સુપર છે, મિત્રો સાથે આજે બહુ મજા પડી!) ➡️ શિકાયતને બદલે Appreciation Mode ચાલુ કરો! ("મારો ફોન જૂનો છે" → "મારો ફોન હજુ ચાલે છે, Thank You!") ➡️ મનથી ‘આભ...

ઉનાળાનો તાપ ઘેર ઘૂસ્યો, ગરમીના તડકામાં બધું સૂકાઈ રહ્યું. પણ એ તડકામાંયે એક નાનકડી ઘડિયાળ ચાલી રહી હતી – મારી બારી બહાર બે નાની ચકલીઓ જુમ્મરમાં એમનું ઘર બનાવવા જ્હૂમી રહી હતી. બે દિવસથી હું એમને નિહાળી રહ્યો. એકે એક તણખલાં લાવતી, મહેનત કરતી, પણ જુમ્મરની આકારરચના એવી બધું નીચે પડતું. એ ચકલીઓની ધગશ જોઈ મારી અંદર પણ એક ભાવ ઉદ્ભવ્યો. એક નકામું બોક્સ ઉઠાવ્યું અને એની એક બાજુએ એમના માટે એક સુરક્ષિત ઘર બનાવી દીધું. પહેલા તો ચકલીઓ સાવચેત રહી. બોક્સની આસપાસ ફેરા માર્યાં, અંદર ઝાંખી લીધું, વિચાર્યું – “શું આ સુરક્ષિત છે?” અને પછી ધીમે ધીમે એ બોક્સમાં પોતાનું નવો માલો (ઘર) બનાવવાનું શરૂ કર્યું. હવે રોજ હું જોઉં, બોક્સ અંદરથી ભરાતું જાય, ચકલીઓ ખુશ હોય. એક નવી ચિંચીં ભરી દુનિયા મારી બારી પાસે ધબકતી હોય. પછી મને બીજો વિચાર આવ્યો – "એમને પાણીની જરૂર પડશે!" બાજુમાં એક નાની ટોપલીમાં પાણી ભરીને મૂકી દીધું. થોડીવારમાં જ જોઈું – ચકલીઓ એમાં તરસ બુઝાવી રહી હતી. ચાંચમાં પાણી ભરીને માળા તરફ દોડી રહી હતી. એ દ્રશ્ય જોયું અને દિલ એક અનોખા સુકૂનથી ભરાઈ ગયું. આ તો નાનકડી વાત છે, પણ એની પાછળનો...

આજના સમયમાં ગુજરાતી ફિલ્મો એક નવી દિશા અને નવી ઊંચાઈઓ તરફ આગળ વધી રહી છે. પહેલા જ્યાં માત્ર કેટલીક પસંદગીની ફિલ્મો જ બનાવાતી હતી, ત્યાં હવે ગુજરાતી સિનેમામાં નવીન વાર્તાઓ, નવી ટેક્નોલોજી અને યુવા કલાકારો દ્વારા એક અનોખી ઓળખ બનાવવામાં આવી રહી છે. ગુજરાતી ફિલ્મો પ્રેક્ષકો માટે વધુ આકર્ષક કેમ બની? કેટલાક લોકો આજે પણ ગુજરાતી ફિલ્મો જોવાનું પસંદ કરતા નથી, પણ હવે સ્થિતિ બદલાઈ રહી છે. યુવા પેઢી અને પરિવાર સાથે જોવા જેવી ફિલ્મો વધુ બની રહી છે. નવી ફિલ્મોમાં હાસ્ય, રોમેન્ટિક, થ્રિલર અને ફેમિલી મેસેજ સાથેની વાર્તાઓ જોવા મળે છે, જેના કારણે ઓડિયન્સ ધીમે ધીમે ગુજરાતી સિનેમાની તરફ વધુ આકર્ષાય છે. આજની લોકપ્રિય ગુજરાતી ફિલ્મો હાલની કેટલીક ગુજરાતી હિટ ફિલ્મો જે દર્શકોને પસંદ આવી છે: Chello Divas – યુવા મિત્રતા, હાસ્ય અને કોલેજ લાઈફની યાદગાર સફર Shu Thayu? – કોમેડી અને મિત્રતાની મજા Love Ni Bhavai – રોમેન્ટિક ડ્રામા Golkeri – ફેમિલી અને એન્ટરટેઇનમેન્ટ Nadi Dosh – રોમેન્ટિક લવ સ્ટોરી Fakt Mahilao Maate – મહિલા કેન્દ્રિત ફિલ્મ Raado – એક્શન અને થ્રિલર Baap Kamal Dikro Dhamal – કોમેડી અને ફેમિ...

નાનપણમાં હું એક તોફાની પવન હતો! બોલવાનો રોકટોક ન હતો, મસ્તી કરવાની મર્યાદા ન હતી! કોઈ પણ વિષય પર બે-બે વાર ચર્ચા કરવી, બધાંને હસાવવું, દરેકની સાથે કનેક્ટ થવું – બસ મારો જ શોખ! મજાક, ગપસપ અને બકબક સિવાય કોઈ બીજી દુનિયા હતી જ નહીં! ...અને હવે? જેમ જેમ ઉંમર વધી, મારી અંદરનો પવન શાંત થતો ગયો. હવે બોલવું ન ગમે, વાત કરવી ન ગમે. જે મજા પહેલા કાંઈક નવું કરવાનો ઉત્સાહ આપતી હતી, હવે એ નીતરાયેલી શાંતિમાં પરિવર્તિત થઈ ગઈ છે. જો કે જીવન આગળ વધી ગયો, પણ હું ક્યાંક અટકાઈ ગયો છું. "શું બદલાઈ ગયું?" નાની ઉંમરે જેવું લાગતું હતું કે દુનિયા મસ્ત છે, એકદમ સરળ છે , એ એક મોટો ભ્રમ હતો. જે લોકોને હું સૌથી નજીક માનતો હતો, એજ લોકો દૂર થઈ ગયા. જે સપનાઓ મે જોયા હતા,  તે હકીકતમાં ક્યારેય ન પૂરા થયા. જે લોકો સાથે મોજ કરી હતી, તે આજે અજાણ્યાં જેવા લાગે છે. આજના સમયમાં, મૌન જ સુરક્ષા છે. ઓછું બોલવું અપેક્ષાઓથી બચાવે છે. ઓછા સંબંધો દુઃખથી બચાવે છે. ઓછા સપનાઓ તૂટવાની તકલીફથી બચાવે છે. "...પણ શું હંમેશા મૌન જ? મોજ ક્યાં છે?" બસ, અહીં જ પ્રશ્ન ઊભો થાય છે. મજા કર...

હું કોણ? – એક આંતરિક શોધ શું તમે ક્યારેય શાંતિથી વિચાર્યું છે—"હું કોણ છું?" દરરોજ આપણે કહીએ છીએ: "મારા હાથ, મારા પગ, મારી આંખો, મારું મન..." પણ જો આપણે થોડું ઊંડાણથી વિચારીએ, તો અહીં એક અગમ્ય રહસ્ય છુપાયેલું છે. જ્યારે આપણે કહીએ "મારા" હાથ, તો શું એનો અર્થ નથી થતો કે 'હું' હાથ નથી? આજ રીતે, મારું મન, મારી બુદ્ધિ, મારો સ્વભાવ—આ બધું 'મારું' છે, એટલે કે 'હું' નથી. તો 'હું' કોણ છું? શરીર અને મન તો ફક્ત એક સાધન છે. જેમ આપણે મોબાઈલ કે ગાડીનો ઉપયોગ કરીએ છીએ અને તેને 'મારું' કહીને ઓળખીએ છીએ, તેમ જ આ શરીર અને મન પણ એ જ છે—એક સાધન. જે દિવસે જીવાત્મા શરીર છોડે છે, એ દિવસે: હાથ નિષ્ક્રિય થઈ જાય છે. મન શાંત થઈ જાય છે. સ્વભાવ ઓગળી જાય છે. તો, જે કંઈ પણ 'મારું' હતું—એ બધું નાશવંત છે. પણ 'હું' તો શાશ્વત છું. મનનું ખાલીપણું અને તેનું પૂર્ણત્વ આ જગતમાં મોટાભાગના લોકોની જિંદગી બહારથી સંપૂર્ણ લાગે, પણ હૃદયની અંદર કશુંક ખૂટતું રહે છે. એક અગ્નિ જેવી બેચેની, જે સતત અંદર સળગતી રહે છે. આપણે આખી જિંદગી શાંતિ અને ...

આ વાત છે ઘણી જૂની છે, ત્યારે Paytm જમાઈરાજા જેવું લાગતું હતું! તાજું-તાજું માર્કેટમાં આવ્યું હતું, અને લોકો તેને શીખી રહ્યાં હતાં. મને પણ મારા મિત્રએ Paytm રેફર કર્યું – મને સમજાવ્યું કે "ભાઈ, તું Sign Up કર, પછી 'ADD25' promo code નાખ, ફટાફટ ₹25 મળે!" હું પણ કાયમ મફતની વસ્તુ માટે તત્પર! કયાં પાછળ રવ? Promo code નાખતાં જ Paytm Wallet માં ₹25 આવી ગયા – હા, મજ્જા પડી ગઈ! પછી શું? મારા ઘરમાં જેટલાં પણ મોબાઈલ હતા, બધામાં રેફર કરીને બધાના પૈસા મારા વોલેટમાં ટ્રાન્સફર કરી દીધા! મફતનું પૈસા કમાવાનો સુવર્ણ યુગ આટલું જ નહીં, પછી બીજાને પણ રેફર કરવાનું શરુ કરી દીધું! લોકો પણ ખુશ, અને હું તો ડબલ ખુશ! ₹25-₹25 ભેગા કરીને જાણે લાખો કમાઈ લિધા હોય એવુ લાગતું! એ દિવસો જુદા જ હતાં, Paytm, Freecharge, Google Tez (હવે GPay) – બધું જ રેફરલથી પૈસા કમાવવા માટે સુવર્ણ યૂગ હતો. Google Pay ના સ્ક્રેચ કાર્ડ વાળો જમાનો એક વખત Google Pay માં રેફર કરવાથી સ્ક્રેચ કાર્ડથી ₹501 મળતા! એમોજીવાળા નાચવા લાયક ખુશી! અને હવે? "Congratulation! You won a Rs. 20 off coupon on XYZ store!" ...

હું પહેલીવાર સ્ટોક માર્કેટની દુનિયામાં આવ્યો ત્યારે મારી પાસે માત્ર થોડું સામાન્ય જ્ઞાન હતું. "Scam 1992" જેવી સિરીઝ જોઈ, અને મને લાગ્યું કે હર્ષદ મહેતા જેવું કંઈક કરવું જોઈએ. હું પણ બજારમાં નસીબ અજમાવા નીકળ્યો. મારા શીખવાની શરૂઆત તો ધમધમાટભેર થઈ! YouTube, books, website – જે મળ્યું તે બધું જોયું. Candlestick patterns, support & resistance, technical analysis, option greeks (theta, delta, gamma, vega) – બધું સમજ્યું. પ્રથમ નફો થયો અને લાગ્યું – "આ તો પૈસા કમાવાનું મશીન છે!" નફો થતાં જ લાગ્યું કે હું પ્રોફેશનલ ટ્રેડર બની ગયો છું. રોજ શેર બજાર ખૂલે અને હું લાલચ ભરી આંખે મોનીટર સામે બેઠો રહું! પણ લોસ થવા લાગ્યા ત્યારે પણ ઈગો આડી આવ્યો – "આવું તો થતું રહે! પુન: મારો સમય આવશે!" 1st Time Market છોડ્યું – "આ મારી જગ્યા નથી!" બસ, રોકાઈ ગયો. 2nd Time – "ચલો ફરી કોશિશ કરીએ!" પણ પછી ફરી એકવાર લોસ થવા લાગ્યા... અને આ વખતે એ બધું જ વણસી ગયું! 3rd Time – "Last Try! આ વખતે બધું systematic!" "છેલ્લી વાર છોડી દીધું!" હવે આખર...

તો એવું છે કે ક્યારેક તમે નોકરી શરૂ કરો, અને તમે વિચારો કે "હા, આ નોકરી માટે જ હું આવ્યો છું," અને પછી અચાનક કોઈ તમને એકદમ અલગ કામ આપી દે? અને હવે તમે એક જ પગાર માટે બે કામ કરી રહ્યા છો? હાં, બસ, એ હું છું. એ મારી લાઇફ છે.   હું એક વેબ ડેવલપર છું. હું કોડ લખું છું, વસ્તુઓ ઠીક કરું છું, IT જાદુ કરું છું. આ મારી નોકરી છે. અથવા તો ઓછામાં ઓછી હતી. પણ એક દિવસ, અમારા HR મેનેજર નોકરી છોડી જતા રહ્યા, અને મારા બોસે કહ્યું, “ચિંતા ના કરો, અમે કોઈને તત્કાળ રાખીશું.” પણ પછી તેમણે... રાખ્યું જ નહીં.  અને હવે, વર્ષો પછી પણ, HR કામ કોણ કરી રહ્યું છે? હું. કોણે ક્યારેય, ક્યારેય સપનામાં પણ HR કામ કરવા ઇચ્છ્યું ન હતું? એ પણ હું.   હવે, સાફ કહું તો, હું HR પ્રોફેશનલ નથી. મેં ક્યારેય HR નો અભ્યાસ કર્યો નથી. મને ખબર જ નથી કે શું કરવું. જો હું આ નોકરી આજે છોડી દઉં, તો કોઈપણ કંપની મને HR માટે રાખશે નહીં, અને મારે રહેવું પણ નથી. મેં વેબ ડેવલપમેન્ટ શીખવામાં એટલા માટે સમય ફાળવ્યો નથી કે પે-રોલ અને કર્મચારીની ફરિયાદોમાં લાગેલો રહું.   અને જો કોઈ કહે, "ઓહ, પણ તને પગાર વધારો મળ્યો...

પરિચય "છાવા" એ એક ભવ્ય ઐતિહાસિક ફિલ્મ છે, જે છત્રપતિ શંભાજી મહારાજ ની મહાન ગાથાને જીવન આપતી છે. છત્રપતિ શિવાજી મહારાજ ના પુત્ર તરીકે તેઓ માત્ર એક રાજકુમાર નહોતા, પણ એક વિઝનરી નેતા, કુશળ યોદ્ધા અને સમર્થ શાસક હતા. આ ફિલ્મ તેમની બહાદુરી, રાજકીય ચતુરાઈ અને ત્યાગ ની અસાધારણ કહાની રજૂ કરે છે. ભવ્ય સેટ્સ, શાનદાર અભિનય અને તીખા સંવાદો સાથે,  છાવા  એ એક ઐતિહાસિક મહાકાવ્ય છે, જે દર્શકોના હૃદયમાં ઊંડો પ્રભાવ છોડી જાય છે. કથાનક (Plot Summary) ફિલ્મ શંભાજી મહારાજના બાળપણથી શરૂ થાય છે , જ્યાં તેઓ શૈક્ષણિક રીતે પરિપક્વ અને રાજકીય બુદ્ધિશાળી બનતા જાય છે. તેઓએ યુદ્ધ કૌશલ્ય અને રાજનીતિ શિવાજી મહારાજ પાસેથી શીખી, પરંતુ પિતાના દરબારમાં તેમનો માર્ગ સહેલો નહોતો. સંભાજી મહારાજની સિદ્ધિઓ: ✔ મરાઠા સામ્રાજ્ય માટે ઐતિહાસિક યુદ્ધો લડ્યા ✔ મુઘલો સામે અસાધારણ લડત આપી ✔ ઔરંગઝેબની નીતિઓ સામે મક્કમ રહ્યા ફિલ્મમાં તેમનો શાસક તરીકેનો ઉત્કર્ષ, તેમની યોદ્ધાગીરી અને અંતે ઔરંગઝેબ દ્વારા તેમના પર થયેલા અત્યાચાર અને શહીદી સુધીની તમામ મહત્વપૂર્ણ ઘટનાઓ દર્શાવવામાં આવી છે. અભિનય અને દિગ્દર્શન મુખ્ય પાત્...

લગ્ન પછી એક ખાસ દિવસ હોય – જ્યારે આપણે પહેલીવાર સાસરે જઇએ! આ એક એવો અનુભવ છે કે, કોઇ કહે નહીં, પણ બધાના મનમાં ચાલતો જ હોય. "શુ બધું બરાબર જશે?" , "એમને હું ગમિશ?" , "પત્ની કઈક કહેશે કે નહીં?" – આ બધાં પ્રશ્નો મનમાં થતા હોય. યાત્રા શરૂ – થોડી શરમ, થોડી ઉત્સુકતા! સવારથી જ એક નવું જોશ હોય. પત્ની એકદમ એક્સાઈટેડ! એમના ઘેર જવાનો આનંદ તેને હોય, અને આપણે? અંદરથી થોડી શરમ, થોડી ગભરાટ અને થોડો જુસ્સો! બાઈક પર નીકળતા પહેલા જ માનો આશીર્વાદ લઇએ – "હવે તું જમાઈ છે, સાવધાને!" સાસરે પ્રવેશ – બધાની નજર માત્ર જમાઈ પર! અહીં એ આપણે એકલા જ છીએ! સાસુજી, સાળાં-સાળીઓ, મામી-મામા... બધું એકજ પળમાં બદલાઈ જાય. દરવાજા પાસે અટકી જઈએ... જમાઈજી માટે એક અલગ જ સન્માન! "આવો-આવો, આપના માટે તરસી ગયા!" – અને એ બોલવામાં પણ એક મસ્તી છુપાયેલી! જમાઈનો શરમાળ અવતાર! કોણે કહ્યું કે ફક્ત વધુઓને શરમ લાગે? અહીં તો જમાઈજીએ એક પળે પણ આંખ ઉઠાવી નહીં શકે! સાસુજી પ્રેમથી "પહેલા પાણી પીલો" કહે. સાળાં-સાળીઓ મજાક ઉડાવવાનું એક પણ મોકો ન છોડે! "હવે કઈક ખાવ, નહી...

મારા મિત્રો સાથે બાળપણની ઘણી યાદગાર પળો છે, પણ સાઇકલ શીખવાની સફર કંઈક ખાસ હતી! 🚲✨ મારા મિત્ર અનિલે મને સાઇકલ શીખવી દીધી. અમે અમારા ગામની નજીક આવેલા ડેમ, ક્રિકેટ મેદાન અને જંગલ તરફ સાઇકલ ચલાવવા જતા. 🌳 જંગલની સફર અને સાઇકલ 🚲 જંગલમાં સાઇકલ શીખતા શીખતા ગુંદર (જંગલી ફળ) વીનતા 😋🍒. એ સાદી, મજાની અને અનોખી મજા હોય. સાઇકલ ચલાવતી વખતે ક્યારેક પડી જવાતું, પણ શીખવાનો જુસ્સો ક્યારેય ઓછો થયો નહીં! 🏡 ફૂઈનાં ગામની મુલાકાત અમારા ગામથી થોડું દૂર, મારાં ફૂઈનું ગામ હતું. જે જંગલનો રસ્તો પૂરો થતા જ આવતું, 🚲 બપોરે સાઇકલ ચલાવતાં-ચાલાવતાં ત્યાં પહોંચી જતા. અમે કશું કહીએ એ પહેલાં જ બપોરનો સમય હોય, એટલે ફૂઈ જમાડી દેતા! 😆🍛 🛏️ આરામ અને ફરી સફર 🚴‍♂️ જમ્યા પછી અમે સાઇકલ એક તરફ રાખી અને બપોરે થાકીને સુઈ જતા. 😴 પછી સાંજ પડે, ત્યારે ફરી સાઇકલ લઈને ઘર તરફ નીકળી પડતા. આ રીતે સાઇકલ પણ શીખાઈ, ગુંદર પણ મળ્યા અને 5 કિમીનો સફર પણ થઈ ગયો! 😂👏 🎉 આજે જ્યારે એ દિવસો યાદ આવે, તો એ નિર્દોષ મજાની વાતો હસાવી મુકે! 👉 તમારા સાઇકલ શીખવાના અનુભવો કયા છે? કોમેન્ટમાં જણાવો! 🚲💬

Growing up in a village, the idea of changing schools was synonymous with changing my entire world. It wasn't just a shift in classrooms; it was a complete overhaul of my life – new cities, new hostels, new friends, new foods, new habits, and the heart-wrenching act of leaving it all behind when it was time to move again. My first seven years of schooling were rooted in the familiarity of my village, a comforting routine of home-cooked meals and familiar faces. But then, the winds of change blew, and I found myself venturing into a new town, leaving the warmth of my family behind. The initial experience was a rude awakening. I landed in an ashram-like school, a stark contrast to the nurturing environment I was used to. It felt less like a place of learning and more like a work camp. Daily chores replaced study time, and the pressure to finish every morsel of food, coupled with the daunting task of self-laundry, left me feeling overwhelmed and unprepared. The crowded classrooms mean...

બાળપણમાં મને અને મારા બે મિત્રોને 📀 CD વાળા Video Game રમવાનો બહુ શોખ હતો. એ ગેમ TV સાથે કનેક્ટ થતો અને તેમાં રમવા માટે DVD/CD નાખવી પડતી. 🎮 દરેક વખતે અમને નવી CD અને રીમોટની જરૂર પડતી. અમે ત્રણ મિત્રો ગેમ રમતા, પણ હું વારંવાર હારી જતો 😅. હારવા પછી હું ગુસ્સે થઈને રીમોટના બટનો જોરથી દબાવતો 🔘, અને ક્યારેક તો બટનો ખરાબ પણ થઈ જતા! 😂 એ જૂના દિવસો યાદ આવે ત્યારે હસવું આવી જાય છે 😆. હા, આજે પણ ગેમ રમું તો હારી જાઉં, પણ જૂની યાદોને ફરી જીવવાની મજા કંઈક અલગ જ હોય છે! 💭✨ બીજી મજેદાર વાત પછી કરીશું! 😉

આજના ડિજિટલ યુગમાં, આપણે બધા  Instagram, YouTube અને Facebook  પર કલાકો સુધી વિડિયો સ્ક્રોલ કરતા હોઈએ.📱📺 તે દરમિયાન  પ્રેમાનંદજી મહારાજના પ્રવચનનો કોઈ એક વિડિયો  જોવામાં આવ્યો જ હશે. 😇 તેમના ઉપદેશો સાંભળીને મનમાં પ્રશ્ન થાય— "શું આજે પણ એવા સાચા સંત છે, જે નિષ્ઠાપૂર્વક ભક્તિ કરે અને માત્ર જ્ઞાન નહીં, પણ પોતાનું આખું જીવન ત્યાગમાં સમર્પિત કરે?"  🤔 પ્રેમાનંદજી મહારાજનું જીવન એક સાચા સંતનું શ્રેષ્ઠ ઉદાહરણ છે. તેમના જીવનની સફર અને તપસ્યા એક ચમત્કારિક વાર્તા સમાન છે. 🚶‍♂️📖 👦 ૧૧ વર્ષની ઉમરે આધ્યાત્મિકતા તરફ ઝુકાવ પ્રેમાનંદજી મહારાજ બાળપણથી જ સંસાર અને સત્ય વિશે પ્રશ્નો ઉઠાવતા . માત્ર ૧૧ વર્ષની ઉંમરે, ઘરના બંધનો છોડીને, તેઓ કાશી જવા નીકળી પડ્યા . તેમને બાળપણે જ વિચાર આવતો: "માતા-પિતા, ભાઈ-બહેન, સગાં-વહાલાં—બધાં એક દિવસ મૃત્યુ પામશે, તો પછી આ દુનિયામાં સાચું અને શાશ્વત છે શું?" 🤔 તેમની તલાશ ઉમિયાના કિનારે, ગંગા ઘાટે શરૂ થઈ. જ્યાં જે મળે તે ખાધું, જ્યાં સ્થાન મળે ત્યાં સૂઈ ગયા. શિવ આરાધનામાં લીન રહ્યા . 🚩🕉️ 🏡 પરિવાર સાથે અંતિમ મુલાકાત તેમના પિતા જ...

આધ્યાત્મિકતા અને વિજ્ઞાન – બે જુદા માર્ગ છે, પણ એકબીજાથી અલગ નથી. સામાન્ય રીતે એવું માનવામાં આવે છે કે ભણેલા-ગણેલા લોકો આધ્યાત્મિક બની શકે નહીં. પણ જો આપણે ઇતિહાસમાં નજર કરીએ, તો દુનિયાના મોટા વૈજ્ઞાનિકો પણ આધ્યાત્મિક વિચારો દ્વારા પ્રભાવિત થયા છે. આજ પણ આવી એક વ્યક્તિ છે, જેના વિચારો લોકોને વિચારવા મજબૂર કરે છે – IIT બાબા (અભય સિંહ). એના જીવનની સફર સમજતા પહેલા એક પ્રશ્ન ઉદ્ભવે છે: "શું કોઈ IITમાંથી ભણેલો વ્યક્તિ આધ્યાત્મિક થઈ શકે?" IIT બાબાનું જીવન અને પરિવર્તન આ વ્યક્તિ બોમ્બે IITમાંથી ભણેલી છે, અત્યંત હોશિયાર વિદ્યાર્થી રહી ચુક્યા છે. પરંતુ જીવનમાં પરિવારની સમસ્યાઓ, પ્રેમમાં નિષ્ફળતા અને અન્ય અનેક સંજોગોને કારણે તેમણે આધ્યાત્મિકતાની દિશામાં પગલું ભર્યું. હકીકત તો એ છે કે તેમણે ૪ લાખની સેલેરીવાળી નોકરી છોડી અને આધ્યાત્મિક જીવન અપનાવ્યું! આજની દુનિયામાં જયાં પૈસાને જ સફળતા માનવામાં આવે છે, ત્યાં કોઈ વ્યક્તિ આટલી મોટી સેલેરી છોડી આધ્યાત્મિક બની જાય, તો લોકો તેને પાગલ કહી દે. પણ શું આ સાચું છે? સમાજનો દ્રષ્ટિકોણ: પાગલ કે આધ્યાત્મિક? જો કોઈ ધાર્મિક સંત અથવા ગુરુ આધ્યાત...

યાદોની ગલીઓ માં મીત્રતા 🎉🎁 આજે મારું બાળપણનું અજાણતું સાથી, અનિલનો જન્મદિવસ છે! 🥳 જ્યારે અમે નાના હતા, ત્યારે સાથે કરેલી શરારતો યાદ આવે છે ને હસી પડું છું! 😆 એ મારો બે વર્ષ મોટો દોસ્ત, જે હંમેશા મારા માટે એક ગાઈડ જેવો રહ્યો. અમે સાથે રમીએ, ખાઈએ, મોજ કરીએ, ટીવી જોઈએ, અને એના સાઇકલ પર ફરીએ 🚲 – હા, એ જ સાઇકલ, જે મને શીખવવામાં એએ ઘણી મહેનત લીધી હતી! 😂 એના જન્મદિવસ માટે મેં એને એક અનોખું ગિફ્ટ આપ્યું – સાઇકલની ટિંકોરી! 🔔 એના રંગબેરંગી અવાજથી પલળેલું બાળપણ આજે પણ આંખો સામે તરબોળ થઈ જાય છે. એકવાર મજા પડી ગઈ! જયારે મેં એને પૂછ્યું, "તું ગિફ્ટ માં શું ઈચ્છે છે?" 🎁 તો એ બોલ્યું જ નઈ! 😂 એ દિવસો કેવા મસ્ત હતા, જ્યારે કોઈ ઈચ્છાઓ સ્પષ્ટ ન હતી, બસ લાગણીઓ હતી! ❤️ એ બધું ત્યારે સામાન્ય લાગતું, પણ આજે એ યાદો ગીચ હસાવી મૂકે છે! 😄 સમય વીતી જાય, પરંતુ બાળપણની યાદો હંમેશા મનમાં તરંગ ઊભા કરે... આવો ક્યારેક આ પર ફરી લખીશ! અનિલને જન્મદિવસની હાર્દિક શુભકામનાઓ! 🎂🎈

ક્યારેક એવું બને છે કે મન અશુદ્ધ વિચારોમાં ફસાઈ જાય છે. જાણે મન પોતાની જ ગતિમાં દોડતું હોય, અને બુદ્ધિ અને વિવેક એના આગળ નિષ્ફળ લાગતા હોય. એવા સમયે, મનને રોકવા માટે સૌથી સરળ અને શક્તિશાળી ઉપાય છે — ભગવાનનું નામ સ્મરણ . જ્યારે મન બેકાબૂ થાય, તે ક્ષણે જોરથી કે શાંતિથી, પણ શ્રદ્ધાપૂર્વક ભગવાનનું નામ લેવાથી, મનની અવરજવર ધીમે ધીમે ઓછી થવા લાગે છે. ભગવાનનું નામ એક આશરો બનીને મનને શાંત બનાવે છે, અને એ શક્તિથી અસત્વિચારોની અસર ઘટી જાય છે. સંકલ્પની શક્તિ અને તેનો ભંગ મન ઘણીવાર સંકલ્પ કરી લે છે — "હું આ કામ કરવાનું છે," પછી ભલે તે કાર્ય ખોટું હોય કે અયોગ્ય. એ સંકલ્પને જો તૂટવા દઈએ, તો પછાત્વોની લાગણી ઊભી થાય છે. પણ જો એ સંકલ્પ થવાનો જ ન દઈએ? ભગવાનનું નામ એ સંકલ્પ ઊભું થાય એ પહેલા જ તેને છીણવી દે છે. સ્થિરતા માટે સતત પ્રયત્ન મન પર અંકુશ લાવવો એ એક દિવસનું કામ નથી. એ એક ધીમી અને સતત પ્રયત્નોની પ્રક્રિયા છે. રોજ થોડું થોડું કરીને ભગવાનના નામની સાથે મનને જોડીએ, તો સમય જતાં મન શાંતીનો સ્વભાવ ગ્રહણ કરે છે. જ્યાં ભગવાનનું નામ હોય, ત્યાં કલ્પનાઓ અને ગંદા વિચારો ટકી શકે નહીં. ...

જીવન ક્યારેક એવા પાઠ શીખવાડી જાય છે જે આપણું સંપૂર્ણ દૃષ્ટિકોણ બદલાવી નાખે. એ દિવસ મારા માટે એ જ પ્રકારનો અનુભવ હતો – એક એવો જેણે મારી ભવિષ્યની આશાઓને એક ઝટકેમાં તોડી નાંખી. સવારની શરૂઆત સામાન્ય જ હતી. મેં ન્યૂઝ પેપર વાંચતા એક જોબની જાહેરાત જોયી, જે એરપોર્ટ ટિકિટ બુકિંગની હતી. જાહેરાત વાંચી મારી અંદર ઉત્સુકતા જાગી, અને મેં તેમાં આપેલા વ્હોટ્સએપ નંબર પર સંપર્ક કર્યો. સામેવાળાએ મને અમુક દસ્તાવેજો, જેમ કે મારું આધાર કાર્ડ અને માર્કશીટ મોકલવા કહ્યું. હું ખુશ હતો કે એક સરસ તક મળી છે, અને વધુ વિચાર કર્યા વગર મેં મારા દસ્તાવેજો મોકલી દીધા. થોડીવારમાં, તેમણે મને એક ઓનલાઈન પરીક્ષા આપવા લિંક મોકલી. પરીક્ષા સામાન્ય પ્રશ્નો પર આધારિત હતી, અને મેં સરળતાથી પાસ કરી લીધી. ત્યાર બાદ, મને જોબની બધી માહિતી સાથે એક પીડીએફ મોકલવામાં આવ્યું, જેમાં લખ્યું હતું કે મને 'પ્રોસેસિંગ અને સુરક્ષા ફી' ભરવી પડશે, જે પછીથી પરત કરવામાં આવશે. આ મજુરાતી શરત મને થોડું અનોખું લાગી, પણ જોબ મેળવવાની આશાએ મેં આ રિસ્ક લેવા વિચાર્યું. મારા દોસ્તો અને મિત્રોને પૂછ્યું, પણ કોઈ ચોક્કસ જવાબ ન મળ્યો – કોઈએ કહ...

નમસ્કાર મિત્રો, મારું નામ વિજય છે. મેં હમણાં હમણાં બ્લોગ લખવાનું શરૂ કર્યું છે. જો કોઈ ભૂલ થાય તો માફ કરશો. તો ચાલો શરૂઆત કરીએ. મારા માસીજીના ભાઈની દીકરી, કાજલ, જ્યારે હું 9માં ધોરણમાં હતો ત્યારે મારા માસીના ઘરે રહીવા આવી. તે મને ગમતી હતી અને હું પણ તેને. મારું અને મારા માસીનું ઘર બાજુમાં જ હોવાથી, તે મને દરેક કામમાં સહાય કરતી અને મારી સાથે ઘણું બધું ગપસપ કરતી. મારા મિત્રો અને સગા-સંબંધીઓ મજાક ઉડાવતા, એટલે હું થોડી દૂર રહેતો. પણ મનમાં મને પણ તે ગમતી હતી, માત્ર સ્વીકાર કરતો નહોતો. કાજલ લગભગ બે મહિના મારા માસીના ઘરે રહી. એક દિવસ હું તેને બાઈક પર ખેતરે છોડવા ગયો. તે પાયલ પહેરતી હોવાથી તેની પાયલના ઘુઘરીના અવાજ સાંભળીને હું થોડી શરમ અનુભતો. પછી એક દિવસ તે તેના ઘરે પાછી ચાલી ગઈ. પણ જતાં જતાં તેણે ઘરમાં કહી દીધું કે જો હું લગ્ન કરીશ તો વિજય સાથે જ કરીશ. તે સમયે અમે નાસમજ અને નાના હતા, એટલે તેના ઘરવાળાઓએ આ વાત હસીને કાઢી મૂકી. પુન:મિલન એક વર્ષ પછી, હું 10માં ધોરણ માટે હોસ્ટેલમાં હતો. રજાઓમાં જ્યારે હું ઘરે આવ્યો ત્યારે કાજલ મારા ઘરે જ હતી. અમે સાથે ભોજન કર્યો, નાસ્તો કર્યો અને સાથે તાસ રમ...

જીવનમાં ક્યારેક એવા ક્ષણો આવે છે જ્યારે મનનો અંધકાર અને નિરાશાની વાદળછાયા એટલા ભારે લાગે છે કે માનવી પોતાને એકલુ અને બળહીન અનુભવવાનો લાગે છે. આ મારી એક એવી જ વ્યક્તિગત વાર્તા છે, જે એ દિવસની છે જ્યારે હું depressionની ગહિરમાં હતો અને મારું મન મરવાની વિચારધારા તરફ ઝુકતું હતું. આજનો દિવસ – નિરાશાની શરૂઆત સવારથી જ મન ઉદાસ અને શૂન્યતા થી ભરેલું હતું. ઘરેથી નોકરી પર જવાની ભૂલ કરવાને બદલે, હું નોકરીના સ્થળે પણ પહોંચી શક્યો નહિ. આ અસહ્ય લાગણીઓ વચ્ચે હું ATM પરથી થોડા પૈસા ઉપાડી એક બસમાં બેસી ગયો. બસમાં બેસતા જ, મેં મારી બાઈક છોડીને એક અનામી બેસક પર બેઠો, જ્યાં મારા મનની અવ્યક્ત ઉથલપાથલ થતી રહી. આંતરિક સંઘર્ષ અને સ્વતંત્રતા તે સમયે મારું મન એવો મારો પ્રત્યેક પલ અંધકારમાં ડૂબતા હતું. હું મારો ફોન સ્વીચ ઓફ કરી, SIM કાર્ડ કાઢી ફેંકી દીધું અને બસના સ્ટેન્ડ પર ઉભો રહ્યો. બેસક, બસ અને રસ્તા પરની ચાલતી જીંદગીને જોતા મારા મનમાં એક અતુલનીય શૂન્યતા છા ગઈ. બસમાં ફરતાં-ફરતાં, જ્યારે હું દ્વારકા પહોંચ્યો, ત્યારે સાંજની ઠંડી અને અજાણ્યા રસ્તા વચ્ચે એકાંતની લાગણી ફરી ઊભી થઈ. ઘરમાં શું બન્યું...