કહેવાય છે કે જિંદગીનો રંગ બે વ્હાલસોયા જણ માટે એકસરખો નથી હોતો. એવી જ બે બહેનો – કિર્તિ અને સૈલી – એમના નાનપણથી જ એકબીજાથી એકદમ વિપરીત સ્વભાવની હતી. એમના માતા-પિતા નાનપણમાં જ એક અકસ્માતમાં મૃત્યુ પામ્યા હોવાથી બંને બહેનોને એમની મોસીએ ઉછેરી મોટી કરી.
કિર્તિ – એક શાંત, સંસ્કારી અને સંયમવતી છોકરી, જે હંમેશા કટ્ટર શિષ્ટાચાર અને પારિવારિક મૂલ્યોમાં વિશ્વાસ રાખતી.
સૈલી – બેફામ, બેઝૂબાન અને ખુદના નિયમો પર જીવતી એક બિન્દાસ છોકરી, જેની લાઇફમાં બાઉન્ડરી નામની કોઇ વસ્તુ ન હતી.
સૈલીનું રિલેશન એક મોટા બિઝનેસમેને – ધ્રુવ – સાથે હતું. ધ્રુવ, એક સફળ ઉદ્યોગપતિ હતો, પણ સાથે જ અત્યંત ક્રોધી સ્વભાવનો માણસ પણ હતો. જો કે, સૈલીની મોજશોખી અને સ્વચ્છંદ જીવનશૈલી તેના માટે ઘણીવાર મુશ્કેલ પણ બનતી.
એક દિવસ ધ્રુવના ઘેર એક હાઇ-પ્રોફાઇલ પાર્ટી હતી, જ્યાં કિર્તિ સાદગીભર્યા પારંપરિક કપડામાં હાજર હતી, જયારે સૈલી લઘુવસ્ત્રોમાં અને ખૂબ જ ઊટપટાંગ વર્તન કરતી જોવા મળી. ધ્રુવ પાસે મોટા ઉદ્યોગપતિઓની હાજરીમાં સૈલીનું આ વર્તન અસહ્ય બની ગયું. તે ખૂબ દારૂ પીધેલી અને ધ્રુવ સાથે જબરદસ્તી ડાન્સ કરતી હતી. એ સમારંભમાં હાજર મોટા ઉદ્યોગપતિઓને કિર્તિ વધુ ગમી, કારણ કે તે શિષ્ટ અને ઘરની સંસ્કારવાળી દીકરી હતી.
સૌએ ધ્રુવને સલાહ આપી કે સૈલીને છોડી દે અને કિર્તિ સાથે લગ્ન કરે, કારણ કે એક સંસ્કારી ઘરની વહુ એવી બેફામ છોકરી નહીં બની શકે. ધ્રુવે પણ આ સલાહને માન આપી અને અચાનક જ સૈલી સાથે સબંધ તોડી નાખ્યા. કિર્તિને પ્રપોઝ કર્યું, અને એ જાણીને કે તેની પોતાની બહેને પ્રપોઝલ માટે હા પાડી દીધી છે, સૈલી હતપ્રભ બની ગઈ.
વિવાહ પછીનું સત્ય
કિર્તિ અને ધ્રુવના લગ્ન થઈ ગયા. શરૂઆતમાં બધું ઠીક હતું, પણ ધીમે ધીમે ધ્રુવની ક્રોધી સ્વભાવવાળા વાસ્તવિક ચહેરા સામે આવવા લાગ્યા. એકવાર, કિર્તિએ જ્યારે માતા બનવાના વિચારો રજૂ કર્યા, ત્યારે ધ્રુવ તાવમાં આવી ગયો અને તેને જોરદાર ચપેટ મારી.
આ ઘટના પછી, કિર્તિના માનસિક ઘા ફરીથી તાજા થઈ ગયા. બાળપણમાં, તે તેના પોતાના માતા-પિતાની ઝઘડાઓ અને હિંસક દ્રશ્યો જોઈને મોટી થઈ હતી. રોજ રોજ તેના પિતા તેના માતાને મારતા, ક્યારેક ગરમ તેલથી, તો ક્યારેક છરીથી, અને એક દિવસ તો તેમણે એટલો માર્યો કે માતા જીવતી જ ન રહી. તેના પિતા પણ વધુ દારૂ પીને મૃત્યુ પામ્યા.
હવે, ધ્રુવના માર મારવાના એ જ દુશ્ચક્રમાં ફસાતા, કિર્તિને લાગ્યું કે તે પણ તેની માતાની જ ગતિએ જવાનો વારો આવ્યો છે. એનું માનસિક સંતુલન હળવું થવા લાગ્યું. એક દિવસ, ધ્રુવે ત્રાસ વધારી દીધો ત્યારે તેને પોતાનો જીવ બચાવવા એક ગંભીર યોજના ગૂંથવા પડી.
અંતિમ ખેલ
કિર્તિએ પોતાની બહેન સૈલી સાથે મળી એક યોજના ઘડી. તેણે ધ્રુવને કહ્યુ કે તે મજા માટે પેરાશૂટ ડ્રાઇવ કરવા ઇચ્છે છે. ધ્રુવ રાજી થઈ ગયો. જ્યારે તેઓ પેરાશૂટ ડ્રાઇવ માટે ગયા, ત્યારે કિર્તિએ જાનબૂઝીને પટો ખોલવાનો નાટક કર્યો અને જોરથી બુમો પાડી કે "મને બચાવો! મને ધ્રુવ ધક્કો મારી રહ્યો છે!"
ત્યાં હાજર લોકોએ આ ઘટના કેમેરામાં કેદ કરી લીધી. જો કે, ધ્રુવ ખરેખર તેને બચાવવાનો પ્રયત્ન કરી રહ્યો હતો, પણ કિર્તિ અને સૈલીએ વિડિયોઝને એડિટ કરાવી દીધા જેથી લાગે કે ધ્રુવે તેને મારી નાખવાનો પ્રયાસ કર્યો છે.
પોલીસે ધ્રુવને ઝડપી લીધો. તપાસમાં કિર્તિએ તેના વિરુદ્ધ માનસિક અને શારીરિક ત્રાસના પુરાવા પણ આપ્યા. વધુમાં, આ પ્લાન એટલો વિચારેલું હતું કે તબીબી તપાસમાં પણ કિર્તિ પાસ થઈ ગઈ અને એની માનસિક સ્થિતિ ખરાબ હોવાનું સાબિત થઈ ગયું.
અંત અને ન્યાય
આ બધાના અંતે, ધ્રુવને આજીવન કેદની સજા થઈ. કિર્તિએ ન્યાય મેળવ્યો, પણ સવાલ એ રહ્યો કે આ જીત કેવો ન્યાય હતો?
– એક અત્યાચારગ્રસ્ત પત્નીનો ન્યાય?
– કે પછી એક પ્રભાવી ષડયંત્રકારની જીત?
શીખ
આ કહાની માત્ર પુરુષ કે સ્ત્રીના અતિશય ત્રાસની વાત નથી કરતી, પણ એ બતાવે છે કે અત્યાચાર કે અન્યાય કોઈ પણ જાતિનો હોય શકે છે. પ્રેમ, ધમકી, દમન અને બદલો – આ બધું જીવનના રંગમંચ પર ફક્ત પાત્રો અને રૂપ બદલીને ફરી-ફરીને આવતું રહે છે.
કિર્તિનો આ પલટો યોગ્ય હતો કે ન્યાય અન્ય રીતે પણ મળી શક્યો હોત?
ટિપ્પણીઓ
ટિપ્પણી પોસ્ટ કરો